Skilningsleysi ríkisstjórnarinnar algert

Aðgerðir og aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar er á góðri leið við að koma þjóðfélaginu í aðra kollsteypu.  Aðgerðirnar sem farið hefur verið í auka á vandann en leysa hann ekki.  Aðgerðarleysið, á ég þar við þann skort á raunhæfum aðgerðum, er á góðri leið við að koma þjóðfélaginu í aðra kollsteypu.

Það liggur nokkuð ljóst fyrir að ríkisstjórnin tók þá ákvörðun strax í upphafi, þ.e. í febrúar byrjun, að hlusta ekki á neinar tillögur sem ekki koma frá ríkisstjórninni sjálfri.  Allar raunhæfar tillögur sem menn hafa lagt fram af góðum hug og með góðum vilja er ítt til hliðar og afgreiddar sem vanhugsaðar og vitlausar.  Svo eftir að fólk hefur beðið og beðið og vænst og vonað að eitthvað gott kæmi frá blessaðri ríkisstjórninni, kemur loks einhver óskapnaður sem gerir bara illt verra.

Það er ekki skrítið að þingmenn ríkisstjórnarflokkanna reyni að láta fara lítið fyrir sér.  Þeir þegja þunnu hljóði og láta ekkert eftir sér hafa.  Kannski er það vegna þess að þeir átta sig ekki á því hvert ríkisstjórnin stefnir, eða að þeir hreinlega skammast sín fyrir ríkisstjórnina sem þeir bera ábyrgð á.

Lilja Mósesdóttir virtist ætla að byrja vel á þingi er hún var ekki tilbúin að kyngja hverju því sem frá ríkisstjórninni kemur, en hún var sennilega töluð til af forystu flokks síns og ekki þorað annað en að hlíða. 

Í dag segja þau skötuhjú, Jóhanna og Steingrímur, að staðan sé mun verri en þau hafi haldið í upphafi.  Þau tala í hálfkveðnum vísum þau segja okkur ekkert um það hver staðan í raun og veru sé, bara að hún sé slæm.  Hvernig væri nú að tala til þjóðarinnar og segja okkur hver staða sé ? ekki bara að hún sé slæm, heldur hver er staðan.  Hvað er slæmt ? er það veðrið ? er það ráðherrabíllinn ?  Nákvæmlega hvað er slæmt og hvernig er það slæmt ?  Hver er staðan í IceSave málinu ?  Hvað þurfum við að taka á okkur ?  Hver er staða bankanna ?  Hver er staða ríkissjóðs ?  Hvað er það sem AGS leggur svona hart að Íslenska ríkinu ?  Hverjar eru kröfur ESB-"vina" okkar ?  Hverjar eru kröfur Breta ?

Við vitum svo lítið um hvað ráðherrarnir eru að tala vegna þess að þeir uppýsa okkur ekki um neitt, þrátt fyrir að hafa talað um að allt ætti að vera uppi á borðum.  Það er bara ekkert að marka þetta fólk, akkúrat ekki neitt.

Jóhanna og Steingrímur hafa haldið vikulega blaðamannafundi til að "upplýsa" þjóðina, en það kemur ekkert út úr þessum fundum.  Þjóðin er jafn nær, upplýsingarnar eru engar.

Það á eftir að fara fyrir þessari ríkisstjórn eins og er að fara fyrir þeirri Bresku.  Það verður flótti og þingmenn munu yfirgefa flokkana.  Lítilsvirðing ríkisstjórnarinnar verður alger.

 

Niðurfelling þýðir kollsteypu

Athugasemdir

[Sigurður M Grétarsson, 4.6.2009 kl. 10:14]

Er það raunhæf aðgerð að fara út í skuldaniðurfellingu, sem mun kosta skattgreiðendur hundruði milljarða króna og er með eindæmum óskilvirk leið til að leysa vanda heimilanna? Þetta er álíka gáfuleg leið og ef brugðist væri við því 10% atvinnuleysi, sem hér er með því að greiða öllum verkfærum mönnum atvinnuleysisbætur óháð því hvort þeir væru atvinnulausir eða ekki. Slíkt kann vissulega að hljóma vel í eyrum sumra en gallin er að það væri rándýr leið og 90% útgjaldanna nýttust ekki til að aðstoða atvinnulausa.

Greiðslujöfnun, greiðslufrysting, hækkun vaxtabóta, úttekt viðbótasparnaðar, lög um greiðsluaðlögun og aðrar aðgerðir stjórnvalds eru raunverulegar og raunhæfar aðgerðir til að hjálpa heimilum í greiðsluvanda. Þær eru innan þeirra marka, sem ríkissjóður og lánastofnanir ráða við. Vissulega leysir það ekki vanda allra enda er útilokað að gera það. Höfum í huga að margir voru komnir í illviðráðanlega stöðu fjárhagslega fyrir bankahrunið og þá í mörgum tilfellum vegna þess að þeir fóru óvarlega í fjámálum þó vissulega hafi sumir þeirra orðið fyrir áföllum.

Meira að segja í góðærinu urðu menn gjaldþrota og því ekkert óeðlilegt við það að slíkt gerist líka í kreppu.

[Tómas Ibsen Halldórsson, 4.6.2009 kl. 12:24]

Kæri Sigurður, þú virðist haldinn sama skilningsleysis og Jóhanna Sigurðardóttir.  Segjum sem svo að þér og fjölskyldu þinni byðist að koma á fínasta matsölustað og dýrindis steik væri í boði ykkur að kostnaðarlausu vegna þess að einhver annar hefur borgað hana fyrir þig.  Þú myndir mæta á staðinn og njóta kræsinganna í góðum félagsskap fjölskyldu þinnar.  Myndir þú þá vera að hafa áhyggjur af því hvernig þú ættir að borga það sem þegar er greitt ?  Málið er að það er þegar búið að afskrifa þessar skuldir sem nemur mun hærri upphæð er nemur 20%.  Með því að neita almenningi að njóta þeirra afskrifta er verið að færa bönkunum verðmæti sem þeir eiga ekki skilið.  Það má líka benda á að ef það verður ekki gert munu á endanum fjöldi heimila lenda í þvílíkum vandræðum að þau munu missa húsnæði með tilheyrandi erfiðleikum.  Hvað munu bankarnir og íbúðalánasjóður gera þá ?  þeir munu þurfa að afskrifa lánin að fullu umfram það sem fengist fyrir húsnæðin sem þeir þurfa að taka til sín.  Hversu margar ætli þær íbúðir gætu orðið ?  ég giska á æði margar.  Hversu lengi ætli þessar stofnanir sitji uppi með íbúðirnar ?  það gætu orðið nokkuð mörg ár.

Þessar svokölluðu aðgerðir ríkisstjórnarinnar sem þú tiltekur eru ekki raunhæfar lausnir, þær eru settar fram til að ýta vandanum á undan sér, það er engin lausn falin í þeim.  Ef að þú værir sáttur við að þurfa að greiða af íbúðarlánum þínum fullu verði þegar þú verður kominn á eftirlaun, þá máttu hafa mjög góð eftirlaun.  Venjulegt fólk getur ekki átt von á að fá þau eftirlaun sem myndu duga til að greiða af íbúðalánum og lifa af í ellinni, en það er einmitt það sem ríkisstjórnin er að bjóða fólki uppá.

Rétt er það að fólk varð gjaldþrota í góðærinu, þannig er það bara, fólk ýmist fer of geyst eða verður fyrir óviðráðanlegum aðstæðum sem veldur því að það missir allt og verður gjaldþrota.  Það breytir ekki því að það er hægt að afstýra miklum áföllum með marktækari aðgerðum en ríkisstjórnin leggur til, en hugmyndaflugið vantar hjá blessaðri ríkisstjórninni og það má ekki taka upp hugmyndir sem ekki koma frá réttum stöðum, það er vandi ríkisstjórnarinnar og er að verða gífurlegur vandi þjóðarinnar allrar.

[Sigurður M Grétarsson, 10.6.2009 kl. 16:53]

Tómas. Þarna ert þú klárlega að misskilja hrapalega verðmat á skuldabréfasöfnum gömlu bankanna við kaup nýju bankanna á þeim. Þetta er mat á því hvað fæst greitt til baka miðað við að ENGIR AFLÆTTIR SÉU GEFNIR. Þetta er mat á útlánatapi, sem muni koma til vegna þeirra, sem ekki geta greitt sínar skuldir. Allir afslættir til þeirra, sem eru borgunarmenn fyrir sínum skuldum munu leiða til þess að minna fæst greitt af þessum skuldabréfum en þau eru keypt á og þá þurfa eigendur nýju bankanna, skattgreiðendur, að borga brúsan. Ég hef útskýrt þetta með einföldu dæmi á bolgsíðu minni. Þá færslu má sjá hér:

http://siggimaggi.blog.is/blog/siggimaggi/entry/862310/#comments

Einnig hef ég farið yfir fullyrðingar framsóknarmanna um þetta á heimasíðu sinni og sýnt fram á þær rangfærslur og misskilning, sem þar kemur fram. Þá færslu má sjá hér:

http://siggimaggi.blog.is/blog/siggimaggi/entry/863214/#comments

Samlíking þín við máltíðina, sem er búið að borga stenst því ekki því það er ekki búið að borga fyrir niðurfellingar á lánum þeirra, sem geta greitt lán sín. Í því tilfelli stendur valið einfaldlega á milli þess að lántakendur sjálfir greiði lán sín að fullu eða að skattgreiðendur greiða þau að hluta fyrir þá. Valið stendur ekki um það að not afskriftirnar á lánunum við sölu til nýju bankanna til þess vegna þess að það þarf að nota þær til að mæta öðrum óhjákvæmilegum kostnaði. Með 20% niðurfellingu myndu skattgreiðendur þurfa að greiða hundruði milljarða fyrir lántakendur, sem eru þó sjálfir borgunarmenn fyrir sínum skuldum. Afskriftirnar á verði skuldabréfanna dekka niðurfellingu lána til þeirra, sem geta hvort eð er ekki greitt af sínum lánum og fara allar í það ef mat á væntanlegum útlánatöpum er rétt.

Hvað varðar hugsanleg gjaldþrot heimilanna þá gagnast 20% niðurfellingarleiðin lítið til þess að koma í veg fyrir það enda með eindæmum óslilvirk leið til að mæta því. Það stafar af því að yfirgnæfandi meirihluti þeirra, sem myndu njóta þeirra afskrifta er ekki í neinni hættu á að verða gjaldþrota. Þetta er sambærilegt við það ef við myndum ákveða að mæta því 10% atvinnuleysi, sem hér er með því að greiða atvinnuleysisbætur til allra vinnufærra manna hvort, sem þeir eru atvinnulausir eða ekki. Það hljómar kanski vel fyrir suma en gallin er sá að það væri með eindæmum dýr leið og 90% af þeim útgjöldum færu til annarra en þeirra atvinnulausru. Þar með gætu atvinnuleysisbæturnar aldrei orðið mjög háar án þess að ofbjóða greiðslugetu ríkissjóðs og því stæðu atvinnulausir í mun verri málum heldur en ef það væri sett, sem skilyrði að menn væru atvinnulausir til að geta fengið atvinnuleysisbætur.

Það sama á við um stuðning við heimili í greiðsluvandræðum. Ef því svigrúmi, sem er til staðar til að hjálpa þeim er sóað að mestu leyti á heimili, sem ekki eru í neinum greiðsluvandræðum þá verður mun minna hægt að gera fyrir þau heimili, sem eru í greiðsluvandræðum heldur en ef farnar eru leiðir, sem beina aðstoðinni sérstaklega að heimilum í greiðsluvandræðum.

Það eru því ekki aðgerðir ríkisstjórnarinnar, sem eru óraunhæfar heldur fyrst og fremst hugmyndir um flatan niðurskurð skulda. Sú leið gerir ekkert annað en að lengja og dýpka kreppuna vegna þess hversu dýr hún er fyrir ríkissjóð.

Það að lækka greiðslubyrði tímabundið án þess að lækka höfuðstól lána er vissulega að ýta vandanum á undan sér. Það er hins vegar skynsamleg leið ef ráð er gert fyrir því að á endanum aukist greiðslugetan. Hingað til hafa allar kreppur tekið enda og það er ekkert, sem bendir til þess að eitthvað öðruvísi verði með þessa kreppu. Því mun greiðslugeta flestra heimila væntanlega aukast á endanum. Eina spurningin er hversu langt er í það.