Samningsmarkmið og kröfur er liggja þurfa fyrir er samið verður um aðild að ESB

Ef svo líklega vildi til að Sandfylkingarutanríkisráðherranum takist að koma á samningaviðræðum við ESB-elítuna í Brussel þarf ráðherrann að hafa markmiðin á hreinu.  Íslendingar munu ekki sætta sig við að ganga í ESB og húka þar sem einhverskonar annarsflokks aðilar.  Íslendingar krefjast þess að fá yfirráð yfir öllum sjávarútvegi í sambandinu, eins viljum við hafa yfirstjórn með landbúnaði, iðnaði, viðskipta- og tollamálum.  Það sem efst er á listanum og er ófrávíkjanlegt, eru yfirráð yfir efnahagas- og peningamálum, eins viljum við að öll yfirstjórn í Brussel verði færð til Íslands, tilvalin staðsetning væri t.d. á Grímsey, Þórshöfn, Neskaupstað, Bíldudal eða Djúpavogi.  Fyrsti forseti Evrópusambandsins verður Jóhanna Sigurðardóttir og yrði henni tryggð sú staða þar til hún verður 97 ára gömul, hið minnsta.

Ef þessum kröfum verður ekki fullnægt getur Össur bara kallað samningsnefndina heim strax og farið að snúa sér að því sem skiptir máli innanlands.  Við förum ekki að láta einhverja gúba í útlöndum fara að ráðskast með okkur hér uppi á hjara veraldar, einhverjir gaurar sem aldrei hafa migið í saltan sjó.  Þeir hafa greinilega ekki vit á hlutunum og ættu bara að vera þakklátir fyrir það að við skulum vilja koma að málunum.  Þeir eru að missa allt niðrum sig og er íslendingum einum lagið að hysja upp um þá og bjarga þeim út úr klípunni sem þeir hafa komið sér í, við myndum nota bæði belti og axlabönd, við kunnum að nota þau hér á landi.

Ef Össur er ekki tilbúinn að fara eftir þessum kröfum íslensku þjóðarinnar ætti hann að segja af sér.  Hann gæti keypt sér trillu og farið að ráa út frá Kolbeinsey.