Af hverju að halda páska?

Fyrr í þessari viku hófst Páskahátíð Gyðinga og nú höldum við Páska. Upphaf páska átti sér stað í Egiptalandi þegar Hebrear (Ísraelsmenn) undirbjuggu brottför sína frá Egiptalandi. Móse bauð Hebreum að hver fjölskylda skyldi slátra lambi og ef eitt lamb væri of mikið fyrir eina fjölskyldu áttu tvær fjölskyldur að sameinast um eitt lamb. Þeir áttu síðan að rjóða blóði lambsins á dyrastafi húss síns, steikja lambið og eta.  Eins áttu þeir að vera klæddir ferðafötum sínum tilbúnir til að yfirgefa heimili sín um miðja nótt.

Þar sem blóði lambs hafði ekki verið roðið á dyrastafi heimila í öllu Egyptalandi fór engill dauðans um og drap alla karlkyns frumburði manna og skepna.

Ísraelar (Gyðingar) minnast þessara atburða enn í dag og hafa gert síðan þeir yfirgáfu Egyptaland fyrir mörgum þúsunda ára síðan. Jafnvel þegar Gyðingar voru tvístraðir um heim allan héldu þeir þessa hátíð eins og þeir gera enn í dag.

Páskahátíð Hebrea var fyrirboði þess sem koma skildi. Hebrear losnuðu úr ánauð er þeir yfirgáfu þrælahúsið sem þeir höfðu verið hnepptir í um fjögurhundruð ára skeið.

Guð gerðist maður og birtist okkur í Jesú Kristi.  Hann kom til eignar sinnar, en Hans eigin menn tóku ekki við honum, en öllum þeim sem tóku við Honum gaf Hann rétt til að vera Guðs börn.  Þetta er ritað í Jóhannesarguðspjalli 1.kafla 12.versi.

Jesús er Guðs lambið sem slátrað var í þeim tilgangi að leysa okkur undan ánauð syndarinnar og gera okkur frjáls. Þar sem Jesús hékk á krossinum og blóði Hans var úthelt, tók Hann á sig allar syndir okkar og skömm. Hann sem var syndlaus var gerður að synd okkar vegna. Jesaja spámaður skrifar um þennan atburð um 700 árum áður en hann átti sér stað.  Í Jesaja 53.kafla stendur skrifað :

¹Hver trúði því, sem oss var boðað, og hverjum varð armleggur Drottins opinber?

²Hann rann upp eins og viðarteinungur fyrir augliti hans og sem rótarkvistur úr þurri jörð.

Hann var hvorki fagur né glæsilegur, svo að oss gæfi á að líta, né álitlegur, svo að oss fyndist til um hann.

³Hann var fyrirlitinn, og menn forðuðust hann, harmkvælamaður og kunnugur þjáningum, líkur manni, er menn byrgja fyrir andlit sín, fyrirlitinn og vér mátum hann einskis.

⁴En vorar þjáningar voru það, sem hann bar, og vor harmkvæli, er hann á sig lagði.

Vér álitum hann refsaðan, sleginn af Guði og lítillættan, ⁵en hann var særður vegna vorra synda og kraminn vegna vorra misgjörða. Hegningin, sem vér höfðum til unnið, kom niður á honum, og fyrir hans benjar urðum vér heilbrigðir.

⁶Vér fórum allir villir vega sem sauðir, stefndum hver sína leið, en Drottinn lét misgjörð vor allra koma niður á honum.

⁷Hann var hrjáður, en hann lítillætti sig og lauk eigi upp munni sínum. Eins og lamb, sem leitt er til slátrunar, og eins og sauður þegir fyrir þeim, er klippa hann, lauk hann eigi upp munni sínum.

⁸Með þrenging og dómi var hann burt numinn, og hver af samtíðarmönnum hans hugsaði um það?

Hann var hrifinn burt af landi lifenda, fyrir sakir syndar míns lýðs var hann lostinn til dauða.

⁹Og menn bjuggu honum gröf meðal illræðismanna, legstað með ríkum, þótt hann hefði eigi ranglæti framið og svik væru ekki í munni hans.

¹⁰En Drottni þóknaðist að kremja hann með harmkvælum: Þar sem hann fórnaði sjálfum sér í sektarfórn, skyldi hann fá að líta afsprengi og lifa langa ævi og áformi Drottins fyrir hans hönd framgengt verða.

¹¹Vegna þeirra hörmunga, er sál hans þoldi, mun hann sjá ljós og seðjast.

Þá menn læra að þekkja hann, mun hann, hinn réttláti, þjónn minn, gjöra marga réttláta, og hann mun bera misgjörðir þeirra. ¹²Fyrir því gef ég honum hina mörgu að hlutskipti, og hann mun öðlast hina voldugu að herfangi, fyrir það, að hann gaf líf sitt í dauðann og var með illræðismönnum talinn.

En hann bar syndir margra og bað fyrir illræðismönnum.

Marga aðra ritningarstaði er hægt að vitna í og þá einkum úr Nýja Testamentinu, en ég ætla að láta þetta duga í bili.  En mig langar til að láta John Starnes eftir að flytja okkur yndislegan sálm sem hann gerir á sinn einstaka hátt.

Gleðilega páskahátið. Hann (Jesús) er upprisinn.