Erum við þakklát fyrir það sem við höfum? Eða kunnum við ekki að skammast okkar?

Þegar litið er til efnahags- og peningamála í Evrópu, Bandaríkjunum, Rússlandi og Kína svo nokkur efnahagskerfi séu nefnd þá lítur dæmið þannig út.  Samdráttur, atvinnuleysi, kreppa og vandræðagangur. 

Samanborið við fyrrnefnd efnahagskerfi þá stöndum við mjög vel.  Vissulega væri æskilegt að vextir væru lægri.

Það sem við höfum fram yfir nefnd kerfi þá er atvinnuleysi minna hjá okkur en þeim, almennt hafa Íslendingar það betra en íbúar þessara ríkja, meira að segja Bandaríkjanna, en Obama er búinn að rústa millistéttinni þar vestra.

Við höfum líka sjálfstæða peningamálastefnu og erum ekki undir duttlungum annarra komin hvað það varðar.  Við höfum tæki og tól til að aðlaga okkar efnahags- og peningakerfi eins og nú hefur sannast í kjölfar hrunsins. 

Við getum verið Geir H. Haarde þakklát fyrir þær aðgerðir sem hann fór í þegar hrunið átti sér stað, þær aðgerðir björguðu því sem bjargað varð, en það hefðum við ekki getað hefðum við verið í ESB.

Við getum sjálfum okkur um kennt að vextir skuli vera svo háir sem raun ber vitni, en þar hafa launahækkanir og launaskrið haft mikil áhrif.  Vissulega er fólk sem ætti að hafa það betra og fá hærri laun, en hvað gerðist nú í samningunum?  Þetta sama gamla, ef koma á til móts við hina lægst launuðu koma þeir sem hafa það þokkalegt og krefjast sömu prósentuhækanna.  Hafa opinberir starfsmenn farið þar fremstir í flokki.

Nei, ég held við ættum að hætta þessu kvarti og kveini og temja okkur að vera þakklát fyrir það sem við höfum því það er ekkert sjálfsagt í þeim efnum.  Við höfum það mun betra en flestar aðrar þjóðir.  Þurfum ekki annað en að líta rúm 100ár aftur í tímann til að sjá hvaðan við erum komin, úr torfkofum, við lítinn kost, en vorum mun þakklátari en við nú erum. 

Forfeður okkar lögðu hart að sér til að byggja það land sem við nú lifum í og njótum afrakstur erfiðis þeirra, en svo þurfum við sí og æ að finna eitthvað til að vera óánægð með.  Ég held við ættum að skammast okkar og tala ég þar með um sjálfan mig sem og aðra.