Sparisjóðurinn í Keflavík í vanda

Ég hef fylgst með afkomu Sparisjóðsins í Keflavík nú í allmörg ár og verið umhugað um stöðu hans sem míns fyrrverandi vinnustaðar og helstu lánastofnunar í minni gömlu heimabyggð.  Það sem hefur valdið mér áhyggjum og reyndar vonbrigðum er að þrátt fyrir umtalsverðan bókfærðan hagnað hafa ársreikningarnir sýnt að sá hagnaður var eingöngu tilkominn vegna svokallaðs gengishagnaðar, regluleg bankastarfsemi stóð í járnum og oft á tíðum var sá hluti starfseminnar neikvæður.

Ef Sparisjóðurinn á að geta haldið áfram starfsemi sinni sem sjálfstæð stofnun er aðeins eitt úrræði sem getur bjargað honum, það er sársaukafull hagræðing.  Sparisjóðurinn verður að hagræða í starfsmannahaldi og á allan þann hátt sem mögulegt er til að snúa starfseminni til betri vegar.  Ljóst er að sú hagræðing sem til þarf er sársaukafull, ég þekki það af eigin reynslu, en ég var rekstrarstjóri Íslandsbanka í Keflavík þegar tvö útibú voru sameinuð [Útvegsbankinn og Verslunarbankinn] og var okkur gert að fara í slíkar aðgerðir.

Ég óska mínum gamla vinnustað, Sparisjóðnum í Keflavík, sem ég starfaði hjá í sjö ár og mínum gömlu samstarfsfélögum og öðrum þeim sem enn vinna þar, alls hins besta og velfarnaðar á komandi tímum.

 

Grindavík vill fé sitt úr SpKef